Dzień Wyświęcenia Kościoła Parafialnego. Obecni min Stefan hr Dembiński, hr Dembińska , Biskup Diecezjalny, ks Wiśniewski…. Jeśli poznajesz kogoś na tym zdjęciu to bardzo proszę o kontakt. Najlepiej zaznaczyć na zdjęciu i odesłać na email parafia.tereska@gmail.com

ks. Jan Wiśniewski – ….. – 1941

Ks. Jan Wiśniewski, syn Michaliny z Maleckich i Aleksandra Ignacego Wiśniewskich, przyszedł na świat w dniu 3 maja 1876 r. w Krępie Kościelnej (obecnie powiat lipski). W wieku 3 lat został osierocony przez matkę, zaś gdy miał 6 lat zmarł jego ojciec. W związku z tym późniejszym kapłanem zaopiekowała się jego babka Scholastyka Malecka. Przeprowadził się z nią do Radomia, gdzie pobierał nauki w prywatnej szkole Piotra Biernackiego. Następnie uczył się w radomskim rządowym gimnazjum męskim, gdzie w 1892 r. uzyskał promocję do piątej klasy. W następnym roku Wiśniewski wstąpił do sandomierskiego Seminarium Duchownego. Po sześciu latach formacji, 29 czerwca 1899 r., wyświęcony został na kapłana. Pierwszym miejscem kapłańskiej pracy ks. Wiśniewskiego były Kozienice (1899), z których już po tygodniu przeniesiony został na wikariat do podradomskiej Cerekwi (1899-1901). Następnie objął posadę wikarego w Ćmielowie (1901-1906) i Stromcu (1906), skąd po kilku tygodniach trafił do Radomia (1906-1913). W stolicy guberni nauczał religii w różnych szkołach, m.in. w prywatnej pensji Marii Gajl. W 1913 r. ks. Jan Wiśniewski objął swoje pierwsze i jedyne probostwo w Borkowicach (1913-1943), gdzie spędził resztę swego kapłańskiego życia – zm. 7 kwietnia 1943 r.

Proboszczowie naszej Parafii

ks. kpt. Edward Ptaszyński “Leliwa” 1938 – 1939

Urodził się 27 września 1887 r. w Radomiu. Po ukończeniu miejscowego gimnazjum rosyjskiego wstąpił do Seminarium Duchownego w Sandomierzu. W 1910 skończył Seminarium Duchowne w Sandomierzu. Dalsze studia podjął na wydziale filozofii Uniwersytetu we Fryburgu w Szwajcarii. Stopień doktora filozofii uzyskał za rozprawę „Poglądy Staszica na wychowanie”. Po powrocie do kraju objął stanowisko prefekta najpierw w Skarżysku-Kamiennej a później w Kozienicach. W 1917 roku był członkiem Komitetu Założenia Szkoły Średniej w Kozienicach i jej pierwszym dyrektorem w latach 1917-1918. W okresie wojny polsko-bolszewickiej był proboszczem w Wolanowie. Gen. Józef Hallera z dniem 8 lipca 1920 powołał Obywatelski Komitet Obrony Państwa. Pełnomocnikiem Komitetu w gm. Wolanów mianowany został ks. Edward Ptaszyński. W roku 1927 zostaje przeniesiony do parafii Goryń, a stamtąd do Pionek gdzie był proboszczem w latach 1929 – 1932. W roku 1932 za opowiedzenie się po stronie robotników pionkowskiej Wytwórni Prochu został przeniesiony do Chotczy nad Wisłą, gdzie również pełnił urząd proboszcza.

W 1938, ks. Ptaszyński przeniesiony został na parafię w Ruskim Brodzie koło Przysuchy. Tu splotły się jego losy z losami majora Hubala. Pierwszy kontakt ks. Ptaszyńskiego z Oddziałem miał miejsce 12 listopada 1939 roku, podczas pobytu Oddziału w Długiej Brzezinie.Istnieje duże prawdopodobieństwo, że jego znajomość z rodziną Hubal – Dobrzańskich datuje się jeszcze z okresu wojny polsko-bolszewickiej, kiedy to ks. Ptaszyński był proboszczem w Wolanowie. W pobliskim Garnie miał swój majątek Piotr Dobrzański, stryj majora Hubala, bliski przyjaciel ojca Jacka Malczewskiego. W czasie okupacji majątkiem zarządzał jego syn Rudolf Dobrzański. Do Oddziału dołączył wraz ze swym kościelnym Władysławem Sikorą, „Świeciałą”, również zagrożonym aresztowaniem. Opuścił parafię na chwilę przed przybyciem Niemców i dotarł do Oddziału w Węgrzynie Małym ok. 6-7 kwietnia 1940 r. Ks. Ptaszyński zajął miejsce, ciężko chorego i pozostawionego w gajówce pod Adamowem, ks. Muchy. Towarzyszył mu już do końca, uczestnicząc w jego ostatniej walce w zagajniku „Zacinki” pod Anielinem, gdzie zginął major Hubal. Po śmierci Hubala, nawiązał kontakt z ZWZ, ale stworzył niezależny od nikogo oddział partyzancki. Działał do 1943 roku, kiedy to 13 października zginął niedaleko gajówki Grabiny gajowego Józefa Wójcika. Przyczyn jego śmierci do dziś nie udało się ustalić. W pewnym okresie podejrzewano, że padł ofiarą bandyckiego napadu, lub zginął od kuli jednego z żołnierzy oddziału kałmuckiego stacjonującego niedaleko Brudzewic. Gestapo poszukiwało go do końca wojny. Po śmierci spoczął w mogile Aleksandra Łysianka poległego 17 wrześniu 1939 roku. Bracia ks. Ptaszyńskiego dokonali potajemnej ekshumacji 30 września 1947 roku i przewieźli ciało do Radomia, gdzie złożyli je w grobowcu rodzinnym na cmentarzu przy ul. Limanowskiego w kwaterze 3b. Źródło

ks. Stefan Popis 24 V 1940 – III 1941

Stefan Popis (1912 – 1996). Był pierwszym synem chłopskim w okolicy, który po zakończeniu nauki w szkole powszechnej, kontynuował ją w szkole średniej. W 1931 r. zdał maturę w Gimnazjum Państwowym im. J. Kochanowskiego w Radomiu i wstąpił do Seminarium Duchownego w Sandomierzu. W 1936 r. przyjął sakrament kapłaństwa. Następnie studiował na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie w 1939 r. uzyskał tytuł mgr teologii. W 1940 r. został administratorem parafii Ruski Bród, a od marca 1941 r. otrzymał zadanie organizacji nowo erygowanej parafii w Bardzicach. W okresie pobytu w Bardzicach był stale nękany przez administrację, która utrudniała powstanie nowego kościoła i stosowała nieuzasadnione kary finansowe. Od 1955 r. został proboszczem parafii Najświętszego Serca Jezusowego na radomskich Glinicach, pozostając na tym stanowisku do 1987 r. W latach 50. i 60. Ks. Stefan Popis był nieustannie obiektem ataków ze strony władz. Zarzucano mu m.in. prowadzenie działalności „szkodliwej dla Państwa”, „nieprzestrzeganie ustaw i zarządzeń państwowych”, czy prowadzenie zajęć religii bez odpowiedniego zgłoszenia. Był wielokrotnie przesłuchiwany przez urzędników miejskich i funkcjonariuszy SB, a na parafię nakładano wysokie kary finansowe. W okresie od 29 grudnia 1983 do 22 kwietnia 1987 poza funkcją proboszcza był również dziekanem dekanatu Radom Wschód. Zmarł 24 marca 1996 r.

ks. Karol Sarnecki 1941 -1945

ks. Jan Wroniszewski (1945-1956)

ks. Tadeusz Podkowa (1956-1957)

zm. 13.02.1998 pochowany w Rajcu

ks. Antoni Kociński (1957-1963)

ks. Jan Kuczkiewicz (1963-1969)

ks. Stanisław Groszek (1969-1975)

Ks. kan. Stanisław Groszek urodził się 29 marca 1929 r. w Sławczynie. Święcenia kapłańskie przyjął 29 maja 1955 roku. Po święceniach pracował jako wikariusz w parafiach: Wójcin, Magnuszew, Jastrząb, Iłża, Stromiec, Solec n. Wisłą, Opatów, Krynki, Szydłowiec. Jako proboszcz duszpasterzował w parafiach: Ruski Bród, Momina, Odrowąż, Sławno, Jasieniec Iłżecki, Fałków, Brzeźnica, Kamień. W 2001 roku przeszedł na emeryturę. Był rezydentem w parafii pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Opocznie i mieszkańcem Domu Księży Seniorów w Radomiu. Zmarł 17 VII 2020 roku w wieku 91 lat i 65 lat kapłaństwa.

ks. Janusz Szymański (1975-1982)

ks. Zygmunt Jeziorski (1982-1986)

ks. Adam Cibor (1986-1989)

ks. Stefan Szczygieł (1989-2004)

ks. Leszek Mach (2004-2009)

Obecnie pełni posługę duszpasterską jako proboszcz Parafii pw. Bożego Ciała w Wielgie.

ks. Andrzej Kuleta (2009-2014)

Urodzony 10 marca 1967 r. Radoszycach. Święcenia kapłańskie przyjął 27 maja 1995 r. Wikariusz w parafii pw. św. Aleksego w Przedborzu (1995 – 1999), pw. św. Rafała Kalinowskiego w Radomiu (1999 – 2006). W parafii pw. św. Bartłomieja od 2006 r. do 30 kwietnia 2009 r. 1 maja 2009 r. objął obowiązki proboszcza w parafii pw. św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Ruskim Brodzie.

ks. Witold Witasek (2014-2017)

Ks. Witold Witasek urodził się 13 sierpnia 1970 roku w Przytyku. Święcenia kapłańskie przyjął 27 maja 1995 roku, a potem pracował jako wikariusz w parafiach: Szydłówek, Radom – NSJ, Radom – Świętej Rodziny, Skarżysko-Kamienna – NSJ, Szydłowiec. Jako proboszcz pracował w parafii w Ruskim Brodzie od 2014 roku. Od dłuższego czasu zmagał się z ciężką chorobą.

ks. Andrzej Kania (2017-2019)

Ks. mgr Andrzej Kania ur. 17 lutego 1971 r. w Końskich. Pochodzi z Parafii pw. św. Mikołaja w Końskich. W 1989 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Sandomierzu. Święcenia kapłańskie przyjął z rąk ks. Biskupa Edwarda Materskiego 27 maja 1995 r. Po święceniach został skierowany do pracy w Parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy, gdzie pełnił swoja posługę do czerwca 2002 r. Następnie pełnił posługę jako wikariusz w parafiach MB Miłosierdzia w Radomiu oraz św. Zygmunta w Szydłowcu. W 2017 r. został mianowany proboszczem Parafii św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Ruskim Brodzie. Od czerwca 2019 roku Proboszcz Parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy.

ks. Dariusz Krok (2019 – 2022)

Ks. Dariusz ur. 25 lutego 1975 r. w Radomiu. W 1996 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Radomiu. Święcenia kapłańskie przyjął z rąk ks. Biskupa Zygmunta Zimowskiego 1 VI 2002 r. Po święceniach został skierowany do pracy w Parafii pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Ciepielowie. W roku 2004 został skierowany do pracy w Parafii pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Starachowicach. 29 VI 2020 r. został proboszczem naszej parafii.

ks. Wojciech Marchewka (2022 – …)

Jeśli znasz tych księży lub masz zdjęcia innych proboszczów naszej parafii to prosze prześlij na email parafii parafia.tereska@gmail.com

Na zdjęciu:
Stoją od lewej:
1. Nie znany
2. ks. Michał Rejmer – pochodził z Kuźnicy, pochowany na cmentarzu w Ruskim Brodzie.
3. ks. Czesław Dąbrowski – pochodził z Nadolnej.
4. ks. Jan Śliwak – administrator Parafii Rzuców
5. ks. Bonifacy Miązek pochodzący z Kolonii Szczerbackiej, pochowany na cmentarzu w Ruskim Brodzie.
6. ks. Mach
7. ks. Antoni Kociński
Siedzą:
1. ks. Jan Chołoński – budowniczy kościoła